تا سال ۲۰۳۰ تغییرات متعددی رخ خواهد داد و به دلیل تحولات جهانی، صنعت میهمان نوازی و هتل را نیز تحت تأثیر قرار می دهد که یکی از آنها افزایش آسیب پذیری است.
یکی از اصلی ترین چالشهایی که صنعت میهمان نوازی با آن روبرو است، بزرگی حوادث خطرناک و همچنین غیرقابل پیش بینی بودن آنها است. بنابراین، این صنعت با چه سرعتی می تواند واکنش نشان دهد و با چنین بحران ها و خطراتی سازگار شود؟
آسیب پذیری صنعت میهمان نوازی در برابر انواع رویدادها می تواند افزایش یابد و همین باعث می شود میهمان نوازی به یک تجارت شکننده تبدیل شود. از جمله خطرناک ترین تهدیدات برای این بخش می توان به تغییرات آب و هوا، مسائل مربوط به امنیت و همچنین جریان های بی سابقه مهاجرت اشاره کرد.
تغییرات آب و هوایی همچنین باعث درگیری هایی مانند مهاجرت پناهندگان و بحرانهای بشردوستانه که منجر به تنش های سیاسی و اجتماعی می شود.
ارزیابی آسیب پذیری، قرار گرفتن هتل در معرض تهدیدات و ظرفیت آن برای مقابله با بحران را برجسته می کند.
آسیب پذیری مبتنی بر دو بعد است: آسیب های مستقیم و غیرمستقیم. خسارات مستقیم شامل خسارت در ساختمان، زیرساخت ها یا تجهیزات یک شرکت به دلیل یک رویداد خطرناک است. از طرف دیگر، ضررهای غیرمستقیم اعتبار کلی تجارت آسیب دیده را دچار خدشه می کند.
برای ایجاد انعطاف پذیری، هتل های تجاری و زنجیره ای باید به این موارد توجه کنند:
استفاده از نتایج ارزیابی به منظور تدوین اقدامات بهبودی، برنامه های اضطراری و راهکارهای کاهش آسیب پذیری و تبادل داده بین بخش عمومی و بخش خصوصی برای مدیریت خطرات موجود در زیرساخت.
اگرچه گردشگری بعنوان یکی از مهمترین بخش های اقتصادی، از جامعه و محیط زیست حمایت می کند، اما این بخش نیز با چالش های بسیاری روبرو است. همانطور که در گزارش سالانه UNWTO بیان شده است، برخی از این چالش ها مربوط به نگرانی های ایمنی و امنیتی است. با توجه به این موضوع، یکی از مهمترین اولویت های توسعه گردشگری تعریف شده توسط UNWTO ، ترویج سفرهای ایمن است. ایمنی و امنیت در جهانگردی و صنعت هتلداری بسیار مهم و شناخته شده است و اغلب اولین جنبه ای است که افراد هنگام مسافرت در نظر می گیرند.
در حالی که رشد صنعت گردشگری و هتلداری بین المللی برای اقتصادهای جهانی مناسب است، اما این بخش ها نیز در معرض خطرات جدید و متغیرها و آسیب پذیری های نامشخص در سطح جهانی قرار دارند.
بسیاری از محققان بررسی کردند که تصویر ارائه شده از مقصدهای گردشگری از نظر ایمنی و امنیت بر گزینه های توریستی تأثیر می گذارد. از آنجا که توریستها مکانی امن را به دور از هر نوع خطرات یا بلایای طبیعی ترجیح می دهند، این وقایع عمدتاً بر انتخاب آنها در کوتاه مدت یا بلندمدت تأثیر منفی می گذارد. متأسفانه، آن حوادث مربوط به بلایای طبیعی در این دنیا اجتناب ناپذیر است؛ اما با وجود این واقعیت که درک خطر، نقش مهمی در انتخاب مقصد بازی می کند، اما هنوز هم گردشگران تمایل زیادی به کاوش در جهان دارند و ثابت کرده اند که در زمان هایی که شرایط گردشگری سخت است، مقاومت می کنند. از طرف دیگر، بدیهی است که صنعت گردشگری در برابر بلایای طبیعی بیش از پیش آسیب پذیر میشود. بنابراین، مدیران همچنین باید در مورد ایمنی گردشگران در زمان چنین وقایع غیرقابل پیش بینی، تفکر کنند. به همین دلیل است که مدیران باید استراتژی ها و رویه های خاصی را بکار گیرند تا بتوانند در چنین مواقعی سازمان خود را محکم تر کنند.
از طرفی هنگام توسعه مقصدهای جدید گردشگری در مکانهایی که احتمال بروز فاجعه طبیعی دارند، آگاهی و احتیاط مناسب جهت به حداقل رساندن پیامدهای منفی احتمالی ضروری است.
صنعت هتلداری به عنوان یک بخش جدایی ناپذیر در صنعت گردشگری در برابر انواع خطرات و همچنین بحران آسیب پذیر است و نمی توان از اثرات فاجعه ها اجتناب کرد.
آسیب پذیری بخش های میهمان نوازی و گردشگری از این واقعیت ناشی می شود که کارمندان و میهمانان هتل خود بخشی از محصول توریستی هستند. ارائه خدمات، کیفیت و تجربه کلی مشتری به عوامل خارجی زیادی وابسته است که می تواند بسرعت و بدون هیچگونه اخطاری در معرض آسیب قرار بگیرد.
متأسفانه شواهد بسیاری از تأثیرات منفی بلایا، بویژه موارد طبیعی بر صنعت هتلداری و خود هتل ها وجود دارد. این اتفاقات منفی مدیران را وادار کرده که استراتژیک تر فکر کنند. آنها اهمیت پیروی از قوانین و مقرراتی را که باعث شده هتل های آنها انعطاف پذیرتر شود و ایجاد رویه های داخلی برای افزایش ایمنی گردشگران و کارمندانشان را به رسمیت شناخته اند. با این وجود، همه مدیران از این امر آگاه نیستند. بنابراین سازمانهای هتلداری نیز در میزان مقاومت خود در برابر بلایا تفاوت دارند.
در بین این همه تعاریف بیشمار، سازمان بین المللی استانداردسازی (ISO) تابآوری را به عنوان ظرفیت تطبیقی یک سازمان (یا جامعه) در یک محیط پیچیده و متغیر تعریف می کند. توضیحی در مورد تابآوری که توسط UNISDR ارائه شده است، جامعه را در کانون توجه قرار داده و توانایی آنها را در مقاومت و بهبودی از وقایع فاجعه آمیز به موقع و با حفظ تمام عملکردهای اصلی دارد. مفهوم جامعه و ظرفیت آن برای زنده ماندن از بروز اختلالات و بلایا، برای انطباق و پایداری در فعالیت های تجاری خود، به عنوان یک نکته همپوشانی آشکار در تعریف های فوق الذکر از تاب آوری است.
هتل های بزرگ، عموما ساختارهای کسب و کاری با انعطاف پذیری، چالاکی کم و هزینه های ثابت بالا دارند.
می توان با هوشمندی بالا منابع تولید ثروت را در هتل های بزرگ افزایش داد و همچنین با استقرار یک نظام مدیریت خردمندانه از هتل های بزرگ سازمانهایی یادگیرنده ساخت؛ اما بی تردید دو عامل چالاکی و انعطاف پذیری کم و هزینه های ثابت بالا همواره زمینه ساز کاهش تاب آوری هتل های بزرگ خواهد شد.
مطالب مرتبط:
