اخیرا از سفر دو فعال گردشگری به استان سیستان و بلوچستان تصاویری منتشر شده که موجب ناراحتی دوستداران میراث فرهنگی شده این تصاویر نشان می‌دهد این افراد از اسکلت مطالعه نشده باستانی پازل ساخته اند.
یک فعال اجتماعی سیستانی و یک راهنمای گردشگری به منطقه تاسوکی در استان سیستان و بلوچستان سفر کرده اند سفری کوتاه که باید با مجوزهای زیادی صورت می‌گرفت تا این افراد به این منطقه مرزی و حساس پا می‌گذاشتند. اتفاقی که در تصاویر منتشر شده از این افراد روایت دارد این است که آنها در مناطقی از این محدوده به اسکلت‌هایی برخورد کرده‌اند که هنوز این اسکلت‌ها کاوش باستان شناسی و مطالعه نشده‌اند. از آنجا که اداره کل میراث فرهنگی استان سیستان و بلوچستان بودجه کمی برای مرمت، کاوش و تحقیق باستان‌شناسی دارد، مطمئناً تا چند سال دیگر نیز نمی‌تواند دست روی این منطقه بگذارد، بنابراین انتشار چنین تصاویری از افرادی که خودشان در حوزه گردشگری و میراث فرهنگی فعال هستند، یک اقدام دور از انتظار است به خصوص آنکه هر دو از وزارت میراث فرهنگی و حتی با هماهنگی اداره کل استان به این منطقه سفر کرده اند.
اما انتشار این تصاویر در فضای مجازی که مخاطبان متنوعی دارد، از سوی افرادی که خود باید دایه‌دار میراث فرهنگی باشند ترویج دهنده بی‌اعتنایی به سفال‌های ریخته شده در مناطق تاریخی و ترویج دهنده فرهنگ نادرست لمس اسکلت‌های باقی مانده باستانی است. اسکلت‌هایی که اگر از زیر خاک بیرون بیایند به فرسایش بیشتر آنها کمک می‌کند چه برسد به اینکه دست انسان با آن برخورد داشته باشد. منتها تصاویر و فیلم‌های ارائه شده از سفر این افراد نشان دهنده آن است که با تکه‌های این اسکلت‌ها، به مزاح گفته شده پازل هم ساخته‌اند و این خود فاجعه دیگری است.
اکنون این رفتار نادرست از سوی فعالان گردشگری در فضای مجازی دست به دست شده و دوستداران میراث فرهنگی آنها را نکوهش می‌کنند؛ اما چه فایده؟ وقتی راهنما یا مدرس گردشگری این رفتارها را دارد، آیا می‌توان از مردم عادی توقع حفظ میراث فرهنگی و باستانی ایران را داشت؟
یکی از این افراد قبلاً راهنمای گردشگری بوده و نسبت به تمدید کارت خود اقدامی نکرده است و اکنون با عنوان بلاگر و مدرس گردشگری در صفحات مجازی فعالیت می‌کند و دیگری از فعالان محیط زیست سیستان و بلوچستان است که اتفاقاً درباره موضوعات مختلف میراث فرهنگی نیز در فضای مجازی خود اطلاع رسانی‌های متعدد و پیگیری‌های مختلفی انجام داده است.اما هر دوی آنها اظهار داشتند: «در این منطقه هیچ کسی نمی‌تواند پا بگذارد و ما هم با هماهنگی‌های بسیاری توانسته‌ایم به آنجا برویم. تصاویری که نشان می‌داد ما به اسکلت و سفال‌ها دست زده‌ایم تنها برای چند ثانیه بوده است و برای لحظه‌ای این اسکلت را به دست گرفته و با آن عکس گرفتیم و دوباره همان جای قبل گذاشتیم ما نمی‌دانستیم که لمس چند ثانیه‌ای نیز به این اسکلت‌ها ممکن است آسیب بزند. قطعاً از اقدامی که انجام داده ایم پشیمان هستیم و عذرخواهی نیز کرده‌ایم. به طور حتم این اتفاق دیگر از سوی ما تکرار نمی‌شود و تا جایی که امکان داشته باشد مخاطبان خود را نیز نسبت به این موضوع آگاه می‌کنیم».
از طرف دیگر میرحسینی معاون گردشگری استان سیستان و بلوچستان که یکی از مجوزهای ورود این افراد را به این منطقه از تاسوکی داده است، نیز در پاسخ به هجمه‌هایی که نسبت به این موضوع شده واکنش نشان داده و اعلام کرده که پیگیری‌های لازم انجام خواهد شد.
چطور می‌توان به افراد یا بلاگرهایی اجازه ورود به یک منطقه ممنوعه داد و آنها نیز به راحتی بتوانند درون قلعه در حال تخریب آن شده یا با خیال راحت در محدوده‌ای دیگر اسکلت از قبر بیرون بکشند؟ آیا این موضوع از سوی متولیان میراث فرهنگی قابل توجیه است؟
مطالب مرتبط:
