برای نجات یک دانش جهانی شده؛ میراث فرهنگی به دولت نامه نوشت
سوم آذر ۱۳۹۰ ششمین دوره اجلاس کمیته میراث ناملموس جهانی در بالی، «دانش سنتی لنج سازی و دریانوردی ایرانیان در خلیج فارس» را در فهرست میراث معنوی در خطر یونسکو و البته به عنوان اثری نیازمند پاسدارانه فوری ثبت کرد.
با جهانی شدن این دانش بومی و تعهداتی که ایران برای حفاظت و ترویج آن داد، قول و قرارهای زیادی برای همان اقدامات پاسدارانه در طول چند سال گذشته به خصوص چند سال اول جهانی شدن این میراث ناملموس مطرح شدند و چهار سال یک بار نیز متولیان میراث فرهنگی اقدامات مربوط به این پاسداشت را برای ادامه حیات و ترویجش در کشور به یونسکو ارسال کردند، اما بعد از گذشت ۹ سال از شروع ماجرا، ناگهان ورق برگشت.
تا آنجا که در ۲۳ آذر هیات وزیران «برنامه جایگزینی شناورهای سنتی تجاری با ظرفیت کمتر از ۵۰۰ تن را با هدف حذف ابزار قاچاق کالا از دریا، انتقال فعالیت های غیررسمی به رسمی و تجاری، رونق فعالیت های کشتی سازی داخلی و خدمات تعمیر و نگهداری آنها و نیز افزایش ایمنی دریایی» به تصویب رساند.
با این تصمیم و در صورت نهایی شدنش که بر اساس همان مصوبه، باید تا پنج سال آینده حذف شوند، احتمال تدریجی حذف این پرونده از لیست یونسکو نیز وجود دارد؛ احتمالی که معاون میراث فرهنگی وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی حتی اجازه ی صحبت درباره آن را نمی دهد و تاکید می کند که بواسطه تعهد دولت هیچگاه آن رخ نخواهد داد.
موضوع امحا، فقط مربوط به لنج های تجاری بود
حالا محمدحسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی می گوید: کمیسیون اقتصاد با تشکیل یک کارگروه و عضویت سه دستگاه صمت، نماینده معاونت حقوقی ریاست جمهوری و وزارت راه، جزییات را درآورده تا لنج های تجاری را برای تصویب بررسی و نوع آن ها را مشخص کنند تا از فعالیت باز داشته شوند؛ بنابراین میراث فرهنگی در نامه ای به دبیر دولت درخواست کرده تا میراث فرهنگی نیز عضو این کارگروه باشد.
او با بیان اینکه در نامه ی معاونت میراث فرهنگی تاکید شده تا لنج های شناور چوبی که دانش ساخت آن ها در فهرست میراث جهانی ناملموس یونسکو به ثبت رسیده، باید از این قانون مستثنی شوند، ادامه می دهد: زمانی که این بحث در کمیته های فرعی کمیسیون اقتصاد مطرح بود و معاون سرمایه گذاری در آن شرکت می کرد، نیز با نامه ای مکتوب با این اتفاق مخالفت کرده بودیم و حتی در همان زمان مطرح و پیشنهاد شد که این لنج ها می توانند کاربری گردشگری نیز داشته باشند.
وی با تاکید بر اینکه ثبت جهانی«دانش سنتی لنج سازی و دریانوردی ایرانیان در خلیج فارس» در واقع یک تعهد از سوی دولت جمهوری اسلامی ایران به یونسکو است که باید از آن محافظت کند، ادامه می دهد: میراث فرهنگی نماینده ی دولت ایران در حوزه های مختلف در یونسکو است و چون این اتفاق یک تعهد از سوی دولت است، حتما این قصیه مورد توجه هیات وزیران و هیات دولت قرار می گیرد تا دانش سنتی بومی لنج سازی به فراموشی سپرده نشود.
طالبیان معتقد است: موضوع مصوبه در دست هیات وزیران فقط مخصوص لنج های تجاری بوده که آن ها توضیح داده اند، اما برای دیگر لنج ها با کاربری های دیگر حتی می توانند با حمایت های مختلف مانند دادن وام از آن ها استفاده های مناسبی کرده و در تداوم این ثروت فرهنگی و میراث ناملموس در کرانه خلیج فارس موثر واقع شوند.
مطالب مرتبط:
