یکی از مجریان گردشگری راه آهن گفت: ثبت راه آهن سراسری ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با واکنش سریع برخی گردشگران و آژانس های خارجی مواجه شد؛ پیام هایی فرستاده شدند که برای سفر در مسیر جهانی شده ابراز علاقه کرده اند.
راه آهن شمال ـ جنوب ایران که بندر ترکمن را در شمال به بندر امام خمینی در جنوب متصل می کند، در چهل و چهارمین کمیته میراث جهانی یونسکو ثبت شد. طول مسیر ثبت شده حدود ۱۴۰۰ کیلومتر است که همزمان با آن ۸۹ ایستگاه منتخب بدلیل ارزش های تاریخی و کارکردی، مستندنگاری و همراه با پل های شاخص، تاسیسات و لوکوموتیوهای تاریخی ثبت شده است.
محمد محسنیان، پژوهشگر راه آهن، مبتکر و مجری گردشگری راه آهن درباره اثر این ثبت در گردشگری اظهار کرد: معمولا یکی از انگیزه ها و عوامل کنجکاوی برای انتخاب مقصد سفر، فهرست میراثی است که در یونسکو ثبت شده، وقتی راه آهن یک کشور آن هم با این گستردگی در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده باشد، حتما علاقه و کنجکاوی ایجاد می کند.
اما او به مشکلی در سفرهای ریلی اشاره کرد و افزود: حالا که راه آهن ایران مقصد عمومی تری شده است، اگر گردشگران خارجی و حتی داخلی بخواهند در این مسیر سفر کنند، وضعیت و زیرساخت نامناسب مسیر و امکانات راه آهن را که ببینند، ضد تبلیغ می شود.
وی افزود: به نظرم راه آهن سراسری، در همین محدوده ای که ثبت جهانی شده است، دو مسیر بسیار جذب برای سفر دارد؛ گرمسار تا شیرگاه و درود تا اندیمشک، درحالیکه همین مسیرها ضعیف ترین زیرساخت را دارند که خیلی حیف است. در مسیر ریلی شمال، دست کم یک جاده در نزدیکی راه آهن وجود دارد و می توان از طریق آن زیبایی مسیر ریلی را هم مشاهده کرد، اما در مسیر جنوب همین مقدار امکانات را هم نداریم و این خیلی حیف است که چنین فرصتی را در گردشگری از دست بدهیم.
او که در یک گفت وگوی مجازی حاضر شده بود، درباره مشکل شاخص گردشگری ریلی اظهار کرد: حدود مسئولیت ها در این حوزه تعریف نشده است. قطار گردشگری یعنی قطاری اختصاصی با امکانات متناسب که با هدف خاصی در مسیر ریلی حرکت می کند و در برخی نقاط از راه آهن توقف دارد، اما آیا شما چنین امکاناتی را می بینید؟
محسنیان درباره صرفه اقتصادی گردشگری ریلی نیز گفت: مصداقی در این باره صحبت کنم، سال ۹۶ وقتی اولین قطار گردشگری را راه اندازی کردیم هر رام قطار را ۹۰۰ هزار تومان کرایه می کردیم، اما راه آهن یکباره به این نتیجه رسید که چرا به این سفرها یارانه بدهد و قیمت را تا ۱۶ میلیون تومان برای کرایه هر رام افزایش داد تا حالا که به قیمت آن اشاره نمی کنم چقدر زیادتر شده است. از طرفی، محدودیت های کرونا مزید بر علت شده و نمی توان قیمت را سر به سر تعیین کرد. فکر نمی کنم دیگر با ۳۵۰ هزار تومان هم بتوان سفر ریلی یک روزه برگزار کرد.
او در ادامه بیان کرد: البته که این گرانی در سفرهای زمینی هم اتفاق افتاده است، اما آن سفر با قطار قابل قیاس نیست، چون شما تجربه توقف در نقاطی از راه آهن را دارید که با هیچ وسیله و در هیچ شرایط دیگری چنین امکان و فرصتی را پیدا نمی کنید. به هر حال هزینه های سفر به قدری گران شده که سفر از سبد قشر متوسط جامعه خارج شده است.
محسنیان درباره اولویت راه آهن با توجه به ثبت جهانی نیز گفت: اولویت راه آهن سفرهای برنامه ای است. در ابتدا هم خیلی سخت بود مسئولان آن را توجیه کنیم که برای قطار گردشگری مقصد هدف نیست، بلکه مسیر اهمیت دارد. از طرفی، بار برای مجموعه راه آهن صرفه اقتصادی بیشتری دارد. درست است که اولویت یک را به قطار مسافری می دهد، اما در واقع این یک لطف بشمار می آید. راه آهن ریالی از قطار گردشگری سودی نمی برد، ولی به لحاظ ارتقای برند برایش صرفه دارد.
مطالب مرتبط:
