ساحل گردی متفاوت در دریا بزرگ و دره بریس
مهمترین جاذبه‌ای که در شهر همجوار دریای عمان وجود دارد، قطعاً می‌تواند ساحل آن باشد. در چابهار هم سواحل زیاد و متنوعی شکل گرفته است.
اینجا دهانه اقیانوس است، با همه ویژگی‌های سواحل اقیانوسی. اما غیر از موجودات و گیاهانی که این سواحل و آب‌ها را از هم جدا می‌کنند، صخره‌ها و موج شکن‌های طبیعی چابهار است که هیچ کجا نمی‌توان آنها را دید. برای رسیدن به ساحل صخره‌ای، باید به سراغ دریا بزرگ بروید. همان جا وقتی زمان زیادی را بگذرانید، موج‌های بلندی را می‌بینید که به صخره می‌خورند و تا ده‌ها متر بالا می‌روند. این جاذبه برای خیلی از افراد، هیجان‌انگیز است و جایی برای گرفتن عکس‌های زیباست. فقط باید مراقب بود این هیجان و ضربه آب، شما را با خود به داخل دریا نکشاند و زیر پای شما را روی صخره‌ها خالی نکند و تعادلتان را بهم نزند.
در همین دریا بزرگ، ساحل ماسه‌ای هم وجود دارد و چه چیزی بهتر از این که روی ماسه‌های داغ دراز بکشید و در پلاژ تمیز آن، زیر نظر مربیان و شناگران ماهر شنا کنید.
در دریا بزرگ بمانید. همین جا ساحل خزه‌ها را هم دارد. جایی که سبزی گیاه و تلالو آب و چشم‌انداز اقیانوس و آسمان آبی را با هم در یک قاب دارید. ساحل اینجا را خزه‌ها فرش کرده‌اند. صبح زود به اینجا بیایید، تا وقتی آب پایین رفت بتوانید بهتر خزه‌ها را ببینید که چطور در اثر فرسایش شیمیایی و فیزیکی، از هزاران سال پیش تا به حال اینجا جا خوش کرده‌اند.
اینجا از هر طرف که بروید و هر روستایی که بمانید، یک ساحل متنوع خواهید دید؛ به عنوان مثال به سمت گواتر بروید، در مسیر دره بریس را خواهید دید. دره‌ای که از بالای آن می‌توان قایق‌های پارک شده در ساحل را تماشا کرد. اینجا هم باید مراقب بود تا نزدیک سنگ‌های مرجانی نشوید و نیفتید. کم‌کم این ساحل به نماد چابهار تبدیل می‌شود، چون همه گردشگران وقتی به بریس می‌روند، حتماً از خودشان و تنگه عکسی به یادگار می‌گیرند و اصلاً هر وقت می‌خواهند چابهار را نشان دهند، تصاویر زیبایشان از اینجا را به اشتراک می‌گذارند؛ به خصوص وقتی غروب می‌شود. از آنجا هم می‌توان به خلیج گواتر، شرقی‌ترین روستای ایران رفت. جایی که هم مرز با پاکستان است و تالاب بزرگ گواتر را با همه حیوانات بومی و مهاجرش دارد. اینجا صیادان زیادی زندگی می‌کنند که با صیادان پاکستانی تبادل کالا انجام می‌دهند و روزی‌شان را از دریا می‌گیرند.
روستای رمین و موج‌سواری در ساحلش
روستاها در چابهار به خودی خود یک جاذبه هستند؛ مثل اسکله روستای رمین جزو جاذبه هاست. چون از شب تا صبح هم فعال است و ماهیگیران و صیادان زیادی در حال جنب و جوش هستند اینجا هم می‌توان از آنها خواست که با قایق، شما را به دریا ببرند یا همراه آنها ماهیگیری کنید.
در همین ساحل رمین، می‌توانید موج سواری هم کنید، چون موج سواری در اینجا زیر نظر یک کلوپ تخصصی انجام می‌شود. قرار شده به زودی هم یک دهکده ورزشهای آبی همین جا شکل بگیرد که اگر این اتفاق بیفتد، باید هر سال از اوایل اردیبهشت تا اوایل مهرماه خودتان را به ساحل رمین برسانید.
درخت لور و دریاچه صورتی
اگر می‌خواهید داخل روستا هم شوید، همین جا انجیر معابد را هم ببینید. چون مشهورترین انجیرمعابد اینجاست «لور_لول» اسم دیگر پیرترین درخت است. نام دیگری هم دارد برخی به آن «مکرزن» می‌گویند.
این درخت از خانواده درختان توت است، اما نحوه تکثیرش خیلی عجیب است. ساقه‌های خود را به زمین نزدیک می‌کند و داخل خاک فرو می‌رود و به ریشه تبدیل می‌شود و دوباره از همان جا ساقه‌ای رشد می‌کند و بالا می‌رود و این روند همچنان تکرار می‌شود. این درخت میوه‌ای به اندازه یک فندق قرمز هم دارد.
از ساحل رمین به سمت گواتر که بروید، حتماً از جاده‌ای عبور می‌کنید که درسمت چپ تان تالاب صورتی لیپار قرار گرفته است؛ تالابی که در بیشتر مواقع سال به دلیل جلبک‌های رنگی یا مواد آلی و معدنی که به اینجا وارد شده، به رنگ صورتی کمرنگ دیده می‌شود. تالاب لیپار یا صورتی میزبان حواصیل، فلامینگو، عقاب، تیهو و خوتکاست.
بریم به درک!
یکی از شگفتی‌های چابهار، وجود یک پدیده است که آن هم قرارگیری ساحل دریا با کویر بی‌آب و علف است. این اتفاق، تنها در برخی از کشورهای خارجی افتاده است. در ساحل درک که به آن درگ هم می‌گویند این پدیده وجود دارد و جالب اینجاست که می‌توان ۲۰۰ متر آن طرف‌تر از دریا، درست وسط خشکی و کویر، چاه آب شیرین زد. تصاویری که از این تلاقی جالب در رسانه‌ها منتشر شده، نشان می‌دهد که این جاذبه چقدر برای اهالی سفر جذاب است. به خصوص وقتی نخل، آسمان، کویر و دریا در کنار هم قرار می‌گیرند.
در روستای درک هم می‌توانید اقامت کنید و هم غذای محلی بخورید. اگر اینجا رفتید، حتماً سری هم به باغ‌های موز بزنید؛ چون در این منطقه و منطقه دشتیاری می‌توانید موزهای کوچک سبز رنگی را ببینید که حسابی دلبری می‌کنند و شیرین هستند.
باغ های موز و میوه های استوایی
باغ‌های موز، فقط موز ندارند. برخی کشاورزان، پاپایا و انبه و نارگیل هم کاشته اند. اصلاً می‌توانید در فصل تابستان بیایید و میوه‌های تازه و استوایی از بازارهای اینجا خریداری کنید. به خصوص اگر رفتید به بازار مادربزرگ‌ها، جایی که از شیر مرغ تا جان آدمیزاد در آن فروخته می‌شود، از ادویه‌ها گرفته تا میوه‌های استوایی مانند کنار، پاپایا، زیتون، موز ایرانی و لبنانی، در همین بازار فروخته می‌شود، که محلی‌ها به آن بلوک بازار هم می‌گویند. در این بازار حتی صنایع دستی زنان هم به فروش می‌رسد، چون اینجا زن‌ها خوب بلد هستند سوزن‌دوزی روی لباس، ریال روسری و شال انجام بدهند آن هم با هر سلیقه‌ای.
غیر از آن، شاید بتوانید از زنانی که در این بازار فروشنده هستند، حصیرهای بافته شده هم بخرید؛ اما بیشترشان غذای آماده و مهرهای مخصوص به چاپ طرح سوزن‌دوزی دارند. همان جا هم می‌توانید با پارچه‌های سوزن‌دوزی شده ماشینی و دستی، سفارش دوخت لباس دهید و بعد از چرخی در بازار سنتی، از غذاهای آماده سرپایی بازار مانند کباب هزار تومنی هم بخورید.
مطالب مرتبط:
