این دستمال با شماره اموال ۱۳۰۲ و به ابعاد ۳۸ در ۲۸ سانتیمتر هم اکنون در گنجینه کاخ گلستان نگهداری می شود که تصویری از آن به نمایش گذاشته شده است. روی دستمال نوشته شد: «دستمال شاه شهید است که در هفدهم ذیقعده روز جمعه برای بستن خون دهان زخم تپانچه که به زیر سینه چپ خورده از جیبش درآورده کنار آن را پاره کرده به توی زخک داخل نموده که برای حرکت دادن جسد خون نیاید و این قسمت دیگر را بطور یادگار خون آلوده نگاه داشتم. بعدازظهر جمعه ۱۷ ذیقعده ۱۳۱۳/ دکتر شیخ محمد»
امضای زیر متن به دکتر شیخ محمد خان احیاء الملک اشاره دارد که در روز حادثه ترور ناصرالدین شاه قاجار در حرم عبدالعظیم حضور داشت.
درباره ترور ناصرالدین شاه در منابع تاریخی آمد: صبح جمعه هجدهم ذیقعده ۱۳۱۳ قمری ناصرالدین شاه قاجار به شکرانه پنجاهمین سالگرد سلطنت به زیارت حضرت عبدالعظیم در شهر ری رفت اما رویای جشن پنجاهمین سال سلطنت را واقعیت هولناک قتل او درهم شکست. میرزا رضا کرمانی، قاتل ناصرالدین شاه در نقطه ای او را به گلوله بست که چندسالی پیشتر به دستور شاه قاجار، سیدجمال الدین اسدآبادی را بازداشت و خوار و خفیف کرده بودند و بدین ترتیب میرزا رضا در آن روز هم انتقام ستم کشی های خود از شاه گرفت و هم انتقام بدرفتاری ها با مرشد خود را…
میرزا رضای کرمامی بعد از ترور شاه دستگیر شد و او را به تهران آوردند. نخست در اتاق کوچکی در حیاط آبدارخانه زندانی اش کردند و زنجیر دانه درشتی به گردن او آویختند و به آن قفل زدند. با اینکه او را جسما و روحا شکنجه کردند، نام کسی جز مراد خویش سیدجمال الدین اسدآبادی را نبرد.
برخلاف تصور مردم که گمان می کردند میرزا رضا بعد از کشتن شاه چند روز بیشتر زنده نخواهد ماند او را نزدیک به چهار ماه در توقیف نگاه داشتند. در این مدت به طریق مختلف سعی کردند نام همدستان و شرکای جرم را از زبانش بیرون بکشند، ولی آخر مشخص شد علت محرک اصلی میرزا همان تعدیات و ستم هایی بود که کامران میرزا و وکیل الدوله درباره اش روا داشته بودند.
ناظم الاسلام کرمانی در تاریخ بیداری نوشت: مظفرالدین شاه خیال کشتن میرزارضا و قصاص آن را نداشت و گفته بود قصاص و کشتن میرزا رضا تشفی قلب من نیست. من اگر بخواهم انتقام بکشم باید تمامی اهل کرمان را از دم تیغ و شمشیر انتقام بگذرانم. در نهایت مظفرالدین شاه اجازه اعدام میرزا رضا را داد و در نیمه شب سه شنبه (مردادماه ۱۲۷۵ خورشیدی) در میدان مشق داری برپا گردید و میرزا را سربازها دو ردیف تفنگ در دست به پای دار آوردند و او را به دار زدند و پس از چند روز جسد او را به گورستان حسن آباد که بعدها اداره آتش نشانی شد، بردند و دفن کردند.
مطالب مرتبط:
