در این شرایط بودند آثاری که مرور زمان و برخی اتفاقات غیرمترقبه دیگر سیل را بهانه ای برای نشان دادن آسیب های جدی تر واردشده به آنها کرد، که بند میزان سازه های جهانی شوشتر نیز از این اتفاق مبرا نبود.
با بارش باران های سیل آسا در فروردین سال گذشته، بارها از وضعیت نامناسب این سازه جهانی خبر رسید، حتی فرهاد عزیزی، مدیر کل اداره پایگاه های میراث جهانی نیز سوم اردیبهشت سال گذشته وضعیت بند میزان را نامناسب ارزیابی کرد و گفت: در آخرین دور بازدیدها در زمان حضور کارشناس یونسکو از ۲۲ تا ۲۴ فروردین بند میزان همچنان زیر آب بود، اما در روزهای قبل از این تاریخ، که آب در این بخش فروکش کرده بود، بررسی ها ترک های عمیقی در بنا را نشان می دادند.
داستان این ترک های عمیق اما همچنان در حد همان حرف باقی ماندند، چون باید منتظر فروکش کردن آب سیلاب ها می ماندند تا فرصت بررسی ترکهای ایجاد شده را داشته باشند.
اما دست کم در رسانه ها هیچ خبر دیگری از رسیدگی مناسب به این ترکها منتشر نشد تا همین چند روز که محمدرضا بهادری، مدیر پایگاه میراث جهانی سازه های آبی ـ تاریخی شوشتر بعد از بارش باران های شدیدی که بار دیگر سازه های آبی شوشتر را زیر آب برد، اعلام کرد: «هیچ اتفاق غیرطبیعی و خاصی در بند میزان رخ نداده است. از دو روز پیش که بارندگی ها آغاز شد و سطح آب در حال بالا آمدن بود، کارشناسان پایگاه بطور مستمر درحال پایش و مستندنگاری بند میزان و سایر آثار مجموعه سازه های آبی ـ تاریخی شوشتر هستند که براساس آن، روز گذشته گزارشی از همه آثار دریافت کردیم و خوشبختانه به جز دو یا سه نقطه که دچار آسیب جزئی شده اند و در حال بررسی آنها هستیم، سایر نقاط مجموعه سالم هستند و مشکل خاصی وجود ندارد.»
اما جای سوال است که در طول یک سال گذشته آیا تا کنون هیچ اقدامی برای برطرف کردن ترکهای عمیقی که اداره کل پایگاه میراث جهانی وزارتخانه نیز از آن مطلع شده بود، انجام نشده یا پیش بینی برای احتمال بارندگی های بعدی در این محوطه جهانی که تقریبا هر سال آن را با گوشت و پوست خود لمس می کند، انجام نداده اند؟
این موضوع نه تنها بند میزان سازه های آبی شوشتر که محوطه هفت تپه، چغازنبیل و شوش در همان استان خوزستان، سازه های آبی لرستان، قلعه فلک الافلاک، بافت تاریخی بروجرد در لرستان، روستای یوش، مجموعه فرح آباد ساری در استان مازندران، بافت تاریخی دهدشت، دیوار تاریخی گرگان در استان گلستان و پل تاریخی کن در پایتخت و صدها بنا و محوطه تاریخی دیگر را آنقدر درگیر کرده بود که در همان زمان میزان دقیق خسارت وارد شده را ۶۷۹ میلیارد اعلام کردند.
اما بعد از ان کمتر خبری از آخرین اقدامات انجام شده برای ساماندهی و مرمت آثار آسیب دیده منتشر شد.
بند میزان سدی است در شوشتر و ساخته دست انسان مربوط به دوره ساسانیان که تا امروز پابرجا است. ساختن بند میزان شوشتر را به شاپور اول ساسانی نسبت می دهند. بند میزان شوشتر در تاریخ هشتم خرداد ۱۳۷۸ با شماره ثبت ۲۳۳۱ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. در سال ۲۰۰۹ این بند به همراه ۱۵ اثر تاریخی دیگر شوشتر در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ در شهر سویل با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی ـ تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.
مطالب مرتبط:
