این خبر پیرامون سوالاتی که درباره نمایشگاه بین المللی گردشگری ایران مطرح شدند، برای شما نگارش شده است.
چند پرسش درباره نمایشگاه بین المللی گردشگری ایران
شرکت نمایشگاه های بین المللی از موافقت ستاد ملی مقابله با کرونا برای برگزاری نمایشگاه ها تا پایان سال با رعایت پروتکل های بهداشتی خبر داد و اعلام کرد که نمایشگاه ها فقط در مناطق زرد و نارنجی برگزار می شوند.
ستاد ملی کرونا چند شرط هم برای نمایشگاه ها گذاشته است؛ شهر محل برگزاری نباید در حالت قرمز باشد و تنها در مناطق زرد و نارنجی امکان برگزاری نمایشگاه وجود دارد. تمام پروتکل های بهداشتی باید رعایت شوند. استفاده از ماسک و رعایت فاصله گذاری اجتماعی برای تمام شرکت کنندگان و بازدیدکنندگان الزامی خواهد بود. کنترل کد ملی بازدیدکنندگان برای جلوگیری از ورود افرادی که تست کرونا مثبت داشته اند، الزامی است. دانشگاه های علوم پزشکی مناطق برگزاری نمایشگاه ها باید برای نظارت و کنترل اجرای پروتکل ها با مسئولان برگزاری نمایشگاه ها هماهنگ باشند.
شرکت نمایشگاه های بین المللی هم شرایط بازدید از نمایشگاه هایی را که قرار است برگزار شوند اینطور شرح داد: تنها نمایشگاه های تخصصی برای معرفی محصولات خود امکان فعالیت دارند و بازدیدکنندگان به شکل محدود و در صورت دعوت رسمی امکان حضور خواهند داشت.
حالا از میان سوالاتی که درباره نمایشگاه بین المللی گردشگری ایران مطرح شدند، پرسش این است نمایشگاه گردشگری با وجود چنین شروطی امکان برگزاری دارد؟ مدیرعامل شرکت مادر تخصصی توسعه ایرانگردی و جهانگردی که مسئولیت این نمایشگاه را از سال گذشته برعهده دارد، گفته است: اگر کرونا مشکل ایجاد نکند و شرایط شیوع بیماری به سمت بهبود حرکت و ستاد ملی مقابله کرونا مجوز صادر کند، برنامه ریزی کرده ایم از چهارم تا هفتم اسفند ۹۹ نمایشگاه گردشگری و صنایع دستی را برگزار کنیم.
مدیرعامل این شرکت توضیح بیشتری نداده که نمایشگاه امسال چگونه برگزار خواهد شد و با توجه به شرایط کرونا که اقتصاد گردشگری و صنایع دستی را به شدت تحت تاثیر قرار داده است، چه ساز و کاری تعیین شده است.
وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سال ۹۸ مسئولیت نمایشگاه بین المللی گردشگری ایران را پس از ۱۲ دوره برگزاری به یکی از شرکت های وابسته به خود، یعنی «مادر تخصصی توسعه ایرانگردی و جهانگردی» واگذار کرد. قبلا معاونت گردشگری این وزارتخانه مسئولیت این نمایشگاه را به عهده داشت. شرکت مادر تخصصی توسعه ایرانگردی و جهانگردی هم اجرای نمایشگاه پارسال را به یک شرکت خصوصی دیگر واگذار کرد؛ تجربه ای که چندان موفقیت آمیز نبود و اعتراض های زیادی را هم برانگیخت. حالا امسال هم آنطور که مونسان، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گفته، قرار است آن تجربه دوباره تکرار شود و اجرای این نمایشگاه به بخش خصوصی سپرده شود؛ بخشی که در یک سال گذشته از کرونا به شدت متضرر شده، درآمد پایدار نداشته و حمایت درستی نیز دریافت نکرده است.
از طرفی، با شروطی که ستاد ملی مقابله با کرونا تعیین کرده است، این پرسش نیز پیش می آید که نمایشگاه بین المللی گردشگری و صنایع دستی چگونه قرار است برگزار شود؟ محل برگزاری نمایشگاه در ۱۳ دوره گذشته، تهران بوده است که طبق آخرین اعلام وزارت بهداشت، اکنون در وضعیت نارنجی به سر می برد، بنابراین درحال حاضر شرط اولیه برای برگزاری وجود دارد اما سوال این است که تکلیف شرکت کنندگان از نقاط قرمز چه خواهد شد؟ آیا نمایشگاه فقط برای شرکت کنندگانی از مناطق زرد و نارنجی خواهد بود؟
موضوع دیگر رویکرد این نمایشگاه است؛ همانطور که معاون شرکت نمایشگاه های بین المللی گفته «تنها نمایشگاه های تخصصی امکان فعالیت دارند.» حال این سوال پیش می آید نمایشگاه گردشگری و صنایع دستی در این دسته بندی قرار می گیرد؟ نمایشگاهی که چند سال است بیشتر جنبه گردهمایی اهالی گردشگری را پیدا کرده و تاکید و تلاش زیادی برای جذب بازدیدکننده مردمی داشته تا جامعه متخصص و تکنیک جذب مخاطب آن در سالهای اخیر مبتنی بر اجرای موسیقی اقوام و فروش غذا و سوغاتی شده، چگونه می تواند یک نمایشگاه تخصصی قلمداد شود؟ در این سالها به حدی تمرکز نمایشگاه بین المللی گردشگری بر ازدحام بیشتر جمعیت بود که به گفته شرکت کنندگان، فضای آن از رویکرد تخصصی یک نمایشگاه گردشگری و حتی صنایع دستی فاصله زیادی پیدا کرده بود و مخاطبان زیاد آن هم بیشتر تماشاگر موسیقی و مصرف کننده خوراک ها بودند تا متقاضی محصول گردشگری و صنایع دستی.
سوال دیگر این است، اگر قرار باشد نمایشگاه گردشگری امسال برگزار شود، درِ آن باز هم روی یک پاشنه خواهد چرخید و بدون حمایت بخش دولتی در سبک کردن هزینه ها برگزار خواهد شد؟ چه حمایتی در سال سخت کرونا برای شرکت کنندگان احتمالی آن درنظر گرفته می شود؟ اگرچه در سالهای گذشته گروهی از هنرمندان با حمایت مالی اداره های کل استانی در این نمایشگاه حاضر شده اند، اما بیشتر شرکت کنندگان در دوره های پیشین نسبت به هزینه نابرابر غرفه ها با خدمات و خروجی یا نتیجه نمایشگاه گردشگری، گله مند بوده و آن را بیشتر محلی برای کسب درآمد متولیان و مجریان نمایشگاه تلقی کرده اند.
ابهام دیگر این نمایشگاه درباره بخش بین المللی آن است که در سالهای اخیر نیز متاثر از رخدادهای سیاسی، بسیار کمرنگ و ضعیف شده بود، مثلا سال گذشته که نمایشگاه بعد از حوادث آبان برگزار شد، بخش بین الملل آن محدود شد به حضور چند نماینده از ترکیه، اسپانیا و سوئیس که رویکرد آنها هم بیشتر جذب توریست از ایران بود. باقی کشورها نیز یا در قالب سفارتخانه حضور داشتند یا یک آژانس گردشگری ایرانی نماینده یک کشور در این نمایشگاه شده بود. حالا معلوم نیست نمایشگاه امسال، با توجه به شرایطی که کرونا در گردشگری و مرزها پیش آورده و تردید و محدودیت کشورها را برای بازاریابی بیشتر کرده است، می تواند رویکرد بین المللی خود را حفظ کند یا مثل برخی دوره ها، به حضور چند سفارتخانه از کشورهای همسایه یا آژانس های مجری تور در یک کشور خارجی، بسنده خواهد کرد؟
شرایطی که امسال پیش روی نمایشگاه بین المللی گردشگری تهران قرار گرفته، بیشتر می تواند جنبه یک فرصت داشته باشد تا سرانجام، پس از ۱۳ دوره برگزاری، رویکرد و ساز و کار این نمایشگاه که گفته می شود در تقویم سازمان جهانی جهانگردی هم ثبت شده، مشخص شود تا دست کم در دوره های بعد گرفتار سلیقه ها و بهانه های مختلف نشود.
مطالب مرتبط:
