این دروازه در سال ۱۳۲۷ خورشیدی ساخته شده است. پیش از آن دروازه ای قدیمی وجود داشت که به فرمان امیر عضدالدوله دیلمی (۳۷۲-۳۳۸ هـ.ق) از سنگ و ساروج ساخته شده بود و قرآنی برای سلامت کاروانیان بر فراز آن گذارده بودند.
تا سال ۱۳۱۵ خورشیدی، کاروان ها از زیر این دروازه رفت و آمد می کردند، اما به دلیل افزایش روز افزون خودروهای موتوری، دهنه ی دروازه برای رفت و آمد آن ها به ویژه کامیون ها تنگ و خطرناک بود. بنابراین شهرداری شیراز آن را با دینامیت ویران کرد تا جاده برای حرکت خودروها هموار شود.
همچنین در آن هنگام قرآن هفده منی بالای دروازه را نیز به موزه ی پارس انتقال دادند. این قرآن در دو جلد به خط ثلث توسط خوشنویس مشهور دوره ی تیموری سلطان ابراهیم نوه ی شاهرخ تیموری نوشته شده است.
تخریب دروازه موجب نگرانی مردم شیراز شد، زیرا آنان از گذشته های دور به ویژه از روزگار زندیه، باور داشتند که در روزهای اول هر ماه قمری، از زیر دروازه بگذرند تا سلامتی یک ماهه ی خود را با توسل به قرآن بیمه کنند.
به همین خاطر ۱۲ سال بعد یکی از بازرگانان شیراز به نام حاج حسین ایگار معروف به اعتماد التجار دروازه ی کنونی را ساخت و برای رفع نگرانی مردم شیراز قرآنی را برفراز آن نهاد. دروازه ی کنونی تا سال ۱۳۶۵ خورشیدی محل رفت و آمد خودروها بود.
