عشق یک احساس قوی است که در طول تاریخ همه ابعاد زندگی انسان را تحت تأثیر خود قرار داد. ادبیات نیز خواسته یا ناخواسته بازتابی از عشق است. ویلیام شکسپیر، نمایشنامه نویس شهیر انگلیسی قرن شانزدهم از نویسندگانی بحساب می آید که عشق را در قالب کلمات به تصویر کشیده است. او با نوشتن و خلق آثاری داستان نمایش رومئو و ژولیت به نوعی داستان یکی از شهر های ایتالیا را روایت می کند. این شهر که در کرانه رودخانه آدیجه در منطقه ونه تو واقع شده، با نام ورونا شناخته می شود و امروز بدلیل معماری خاص خود، در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته است.
در این گزارش سری به خانه ژولیت یا خانه عشق در شهر ورونا می زنیم و با داستان این خانه آشنا می شویم. این خانه در واقع متعلق به خانواده دی کاپلو بود و نام این خانواده شباهت زیادی به نام خانواده ژولیت دارد بنابراین مسئولان شهر ورونا تصمیم گرفتند که در سال ۱۹۰۰ میلادی با خرید خانه خانواده دی کاپلو یاد ژولیت را برای همیشه زنده نگه داشته و حیاتی تازه به خانه ای که در قرن سیزدهم ساخته شده، بدهند. آنها بالکنی را که رومئو در آن به عشقی که به ژولیت داشت، اعتراف کرد، به خانه اصلی اضافه کردند. این بالکن امروزه لقب معروف ترین بالکن جهان را به خود اختصاص داده و هر ساله گردشگران زیادی برای بازدید از آن به شهر ورونا می روند.
بازدیدکنندگان خانه ژولیت در طبقه دوم بنا سفال ها و سرامیک های متعلق به قرون وسطی و رنسانس را در قالب یک موزه می بینند. در بخشی از خانه نیز لباس هایی که برای اجرای دو نقش رومئو و ژولیت استفاده شده اند، در معرض دید عموم قرار گرفته اند.
یکی دیگر از جاذبه های خانه ژولیت دری میله ای است که هزاران قفل به نشانه عشق و پیوند ابدی روی آن زده شده اند. نامه به ژولیت نیز جاذبه دیگری است که توسط بازدیدکنندگان به خانه عشق اضافه شده و به نوعی خاطره ساز است. این نامه نه تنها یک دستخط بلکه هزاران دستخط برای پاسداشت عشق است.
مطالب مرتبط:
